به گزارش شهرآرانیوز، داستان حضرت موسی (ع) از جمله روایتهایی است که در حافظه جمعی مردم جای دارد؛ قصهای که بارها در متون دینی، منابر و حتی سینما بازگو شده است. بااینحال، ساخت فیلمی جدید درباره این پیامبر، همچنان میتواند چالشبرانگیز باشد. «موسی کلیمالله» به کارگردانی ابراهیم حاتمیکیا، اثری است که تلاش میکند با نگاهی تازه، این روایت کهن را برای مخاطب امروز بازآفرینی کند.
برای بررسی این اثر، با مسعود زارعیان، مستندساز، گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید:
مسعود زارعیان در ابتدا با اشاره به تأثیر مرحوم فرجالله سلحشور در مسیر ساخت فیلمهای دینی توضیح میدهد: روح آقای سلحشور شاد، بابت این سنگبنایی که نهاد و این مسیری که باز کرد. چون من بخشهایی از فیلم را که دیدم، مخصوصاً دکور را، یاد فیلم «یوسف پیامبر» افتادم.
او درباره چالشهای ساخت فیلمهای مذهبی و قرآنی توضیح میدهد: ما داستان حضرت موسی را میدانیم، اکثر مردم با این ماجرا آشنا هستند، اما چه میشود که تماشای آن همچنان جذاب است؟ همین مسئله، بزرگترین چالش پیش روی هر فیلمساز است. روزی که خبر آمد آقای حاتمیکیا قرار است سریال حضرت موسی را کار کند، نگاهی به سابقه او و قصه حضرت موسی انداختم و این پرسش مطرح شد که آیا این پروژه میتواند در کارنامه او اثری موفق باشد؟ حتی برخی دوستانی که در نگارش فیلمنامه با او همکاری داشتند، نگران بودند که این پروژه به یکی از آثار ضعیف او تبدیل شود.
این مستندساز در ادامه به توانایی حاتمیکیا در مدیریت پروژه اشاره میکند و ادامه میدهد: یکی از مسائل مهم، استفاده از جلوههای ویژه گسترده در این فیلم بود. ما تجربه فیلم «محمد رسولالله(ص)» ساخته مجید مجیدی را داشتیم که برای برخی بخشها از عوامل خارجی استفاده شد، اما آقای حاتمیکیا تصمیم گرفت کاملاً از نیروهای داخلی بهره ببرد. این موضوع در جشنواره امسال هم مطرح شد و او گفت که در فرایند ساخت، دچار تردیدهایی شده بود که آیا میتوان این اثر را با استانداردهای بالا در داخل کشور تولید کرد یا نه.
او همچنین به اهمیت درام در این فیلم پرداخته و اضافه میکند: قصه حضرت موسی بارها و بارها در کتابها، روی منابر و در مطالعات عمومی مطرح شده است، اما وقتی فیلمی بتواند داستانی را که همه میدانند، طوری روایت کند که همچنان برای مخاطب پرکشش باشد، آنوقت موفقیت بزرگی به دست آورده است. فیلم «موسی کلیمالله» دقیقاً این کار را انجام داده است. در طول تماشای فیلم، بارها احساساتم برانگیخته شد و با سکانسهای مختلفش گریستم.
این مستندساز در پایان درباره انتخاب برشهای خاصی از زندگی حضرت موسی در فیلم بیان میکند: در پرداختن به شخصیتهای تاریخی، کارگردان باید یک مقطع را انتخاب کند. شاید برخی از مخاطبان انتظار داشتند که داستان ادامه پیدا کند، اما آنچه حاتمیکیا انتخاب کرده بود، کافی و بهاندازه بود. فیلم از نظر ساختار درام، قدرت بصری و روایت قرآنی، اثری قابلتأمل است و شاید یکی از بهترین آثار جشنواره امسال باشد.